જયારે મહાભારત ના યુદ્ધ પછી ૧૮ દિવસ વીતી ગયા અથવા યુદ્ધ ખતમ થયું ત્યારે રક્તપાત સિવાય કંઈ પણ બચ્યું ન હતું. પૂરો કૌરવ વંશ ખતમ થઇ ગયો. સાથે પાંડવો ને છોડીને પાંડવો થી વધારે બધા લોકો ના વંશ મરી ગયા. પરંતુ તમે બધા લોકો એ નથી જાણતા કે એક શોધ નો ખાત્મો બીજો પણ થઇ ગયો હતો.
તે બીજા કોઈ નો નહિ પરંતુ ભગવાન શ્રી કૃષ્ણ નો હતો જેને ‘યદુવંશ’ કહેવામાં આવતો હતો. આવો જાણીએ એની પાછળની પૌરાણિક કથા – માતા ગાંધારી એ મહાભારત ના બધા છલ અને યુદ્ધ નું કારણ શ્રી કૃષ્ણ ભગવાન ને બતાવ્યું.
પરંતુ તે આ વાત ને ભૂલી ગઈ આ બધાના જિમ્મેદાર એનો ભાઈ શકુની પણ આમાં શામિલ હતો. અને ગુસ્સામાં ભગવાન શ્રી કૃષ્ણ ને શ્રાપ આપ્યો કે એના વંશ નો નાશ થઇ જશે. એ સમયે ભગવાન શ્રી કૃષ્ણ એ એક માતા ની પીડાથી નીકળેલા શ્રાપ ને ગ્રહણ કર્યો હતો.
અને બધા યદુવંશીઓ માં યુદ્ધ થઇ ગયું. યદુવંશ નો નાશ પછી શ્રી કૃષ્ણ ના મોટા ભાઈ બલરામ સમુદ્ર તટ ના કિનારે બેસી ગયા અને ધ્યાન મગ્ન થઈને પરમાત્મા માં લીન થઇ ગયા અને શેષનાગ ના અવતાર માં બલરામજી એમના ધામ માં જતા રહ્યા. ત્યારથી ભગવાન શ્રી કૃષ્ણ ઉદાસ રહેવા લાગ્યા અને તે ૧ દિવસ પીપળ ના ઝાડ ની નીચે ધ્યાન મુદ્રા માં બેસી ગયા હતા ત્યા
રે ત્યાં એક મહિલા નામનો શિકારી આવ્યો જેની નજર શ્રી કૃષ્ણ ના પગના તળિયા પર પડી, શ્રી કૃષ્ણ નું તળિયું એક હરણ ના મોઢા જેવું સમજીને શિકારી એ તીર ચલાવી દીધું અને શ્રી કૃષ્ણ નું મૃત્યુ થઇ ગયું. કૃષ્ણ ના મૃત્યુ ના કારણે દ્વારિકા ની બધી ગોપીઓ તથા લોકો એ એમના શરીર ત્યાગ કરી દીધું.
સંત લોકો એ પણ કહે છે કે પ્રભુ એ ત્રેતા માં રામના રૂપ માં અવતાર લઈને બાલી ને છુપાઈને તીર માર્યું હતું. કૃષ્ણાવતાર ના સમયે ભગવાને એ બાલી ને જરા નામનો બળવાન શિકારી બનાવ્યો અને એમના માટે એવું જ મૃત્યુ પસંદ કર્યું, જેમ બાળીને આપ્યું હતું.
