શિરડી માં જયારે સાંઈ બાબા પધાર્યા તો એમણે એક મસ્જીદ ને રહેવાનું સ્થાન બનાવ્યું. આખરે એમણે એવું કેમ કર્યું. શું ત્યાં રહેવા માટે બીજું કોઈ સ્થાન ન હતું અથવા એમણે જાણી-જોઇને એવું કર્યું? મસ્જીદ માં રહેવાને કારણે ઘણા લોકો એને મુસલમાન માનતા હતા.
પરંતુ તે ત્યાં રહીને રામનવમી માનવતા અને ધૂન પણ કરતા હતા. તે મસ્જીદ માં પ્રતિદિન દીવો પ્રગટાવતા હતા. આ બધું કામ કોઈ મુસલમાન મસ્જીદ માં કરી રીતે કરી શકે છે. હકીકતમાં સાંઈ બાબા મસ્જીદ માં રહેવાની પહેલા એક લીમડાના વૃક્ષ ની નીચે રહેતા હતા.
એની પાસે એક ખંઢેર મસ્જીદ હતી. આ મસ્જીદ માં કોઈ નમાજ પઢતું હતું. લીમડા ના ઝાડ ની પાસે જ ત્રણ મહિના રોકાયા પછી કોઈ ને પણ જણાવ્યા વગર શિરડી છોડીને જતા રહ્યા હતા. લોકો એ એને ખુબ શોધ્યા પરંતુ તે મળ્યા નહિ.
ભારત ના પ્રમુખ સ્થાનો નું ભ્રમણ કરીને ૩ વર્ષ પછી સાંઈ બાબા ચાંદ પાશા પાટીલ ની સાથે એની સાળી ના વિવાહ માટે બળદગાડી માં બેસીને બારાતી બનીને આવ્યા હતા. જાન જ્યાં રોકાય હતી તેની સામે ખંડોબા નું મંદિર હતું, જ્યાં ના પુજારી મ્હાલસાપતિ હતા. આ વખતે તરુણ ફકીર ના વેશ માં બાબા ને જોઇને મ્હાલસાપતિ એ કહ્યું, ‘આવો સાંઈ.’ બસ ત્યારથી બાબા નું નામ ‘સાંઈ’ પડી ગયું.
મ્હાલસાપતિ ને સાંઈ બાબા ભગત ના નામ થી બોલાવતા હતા. બાબા એ અમુક દિવસ મંદિર માં ગુજાર્યા, પરંતુ એમણે જોયું કે મ્હાલસાપતિ ને સંકોચ થઇ રહ્યો છે તો તે સમજી ગયા અને તે ખુદ જ મંદિર થી બહાર નીકળી ગયા. પછી એમણે ખંઢેર પડેલી મસ્જીદ ને સાફ કરીને એને રહેવા નું સ્થાન બનાવી લીધું.
હકીકતમાં આ એક જગ્યા હતી જેને મસ્જીદ કહેવી ઉચિત નથી. એમાં કોઈ પણ પ્રકાર ની કોઈ મીનાર ન હતી. અહિયાં ક્યારેય નમાજ પણ પઢતું નથી. હકીકતમાં એ દરમિયાન શિરડી ગામ માં ખુબ ઓછા લોકો ના ઘર હતા. કોઈ પણ વ્યક્તિ કોઈ ફકીર ને કેવી રીતે એમના ઘર માં રાખી શકતા હતા.
હા કોઈ મહેમાન હોય તો અમુક દિવસ માટે રાખી શકાય છે. પરંતુ જેને સંપૂર્ણ જીવન જ શિરડી માં વિતાવવું હોય તો એને તો એમની અલગ જ ગોઠવણી કરવી પડે. એવામાં બાબા ને એક જ જગ્યા નજરે આવી જો કે કોઈ ને કામ માં આવી શક્તિ ન હતી એક ખંઢેર થઇ ગયેલી મસ્જીદ. તે એ ખંઢેર માં રહેવા લાગ્યા.
