સ્નેહલ પટેલે હંમેશાં કુદરતની ખોળામાં ઘરની કલ્પના કરી હતી. અને, છેલ્લા આઠ વર્ષથી, સુરત સ્થિત મિકેનિકલ એન્જિનિયર આવા ઘરમાં રહે છે.

તેનું ઘર સંપૂર્ણપણે વીજળીથી બંધ છે અને પાણીનો પુરવઠો નથી. તેના બદલે, તે પવન અને સૌર ઉર્જા જેવા નવીનીકરણીય ઉર્જા સ્રોતો દ્વારા સંચાલિત છે, અને તેની પાણીની જરૂરિયાત વરસાદી પાણીના સંગ્રહ દ્વારા પૂરી થાય છે. વધારામાં, બધા ગ્રે-વોટરનો ઉપયોગ શૌચાલયમાં થાય છે જ્યારે બ્લેક વોટર ફિલ્ટર કરવામાં આવે છે અને કમ્પાઉન્ડમાં વનસ્પતિ બગીચાને પાણી આપવા માટે વપરાય છે.

અમે ‘બેટર હોમ’ બનાવ્યું છે કારણ કે તમારે બિન-ઝેરી તત્વો અને અસરકારક સફાઈ વચ્ચે પસંદગી કરવાની જરૂર નથી. અમારા રસાયણો બાળકો, પાળતુ પ્રાણી, ત્વચા અને આપણા મહાસાગરો માટે સલામત છે.

પ્રકૃતિ સાથે સ્નેહલનું જોડાણ તેના બાળપણથી છે.

મારા પિતા અમારા કુટુંબની યાત્રા માટે અમને ગુજરાતના ડાંગના જંગલમાં લઈ જતા, અને હું ત્યાં જતો હતો. અને જ્યારે મેં 1983 માં મણિપાલમાં મારી ઇજનેરીની ડિગ્રી પૂર્ણ કરી, ત્યારે હું પાછો ગયો ત્યા જોયું કે શહેર તેની બધી હરિયાળી ગુમાવી રહ્યું છે. મણિપાલમાં ખરેખર લીલોતરી હતી અને હું પણ સુરત માટે આ જ ઇચ્છતો હતો, ‘.

જે કંઈ પણ પ્રાણીસૃષ્ટિ રહી છે તેના બચાવવાના સંકલ્પ સાથે, તેમણે 1984 માં બીજા બે લોકો સાથે સુરતમાં નેચર ક્લબની સ્થાપના કરી. જૂથમાં લગભગ 2 હજાર સભ્યો છે, જે હવે નોંધાયેલ એનજીઓ છે.

મેં 1996 માં એકર જમીનનો વેરાન પ્લોટ ખરીદ્યો. એક તરફ લોકો કરોડોના બંગલા બનાવે છે અને ઘરની અંદર તેઓ એટલા જ રૂપિયા ઈન્ટીરિયર કે ફર્નિચર પાછળ ખર્ચે છે. ત્યારે આ ઘરમાં કુદરતી પ્રાપ્ય વસ્તુઓનો ઉપયોગ જ કરવામાં આવ્યો છે. મેં ઝાડ રોપવાનું શરૂ કર્યું અને મને ખાતરી છે કે હું એક દિવસ અહીં રહીશ. તેથી, જ્યારે ઘરની ડિઝાઇનિંગ અને પ્લાનિંગ કરવાની વાત આવે ત્યારે હું વર્ષોથી જે કંઈપણ કરું છું તે કામ આવ્યું છે.

એકવાર છતની પાણીની ટાંકી ભરાઈ જાય પછી, પાણી એક ચેનલ દ્વારા નીચે વહી જાય છે અને ગ્રાઉન્ડ ફ્લોર પરની બીજી ટાંકી સાથે જોડાય છે, જે બે લાખ લિટર સંગ્રહિત કરી શકે છે. પાણી સંગ્રહ ટાંકી સુધી પહોંચે તે પહેલાં, તે કાંકરી, રેતી, ચારકોલ અને ચાળણીના સ્તરો દ્વારા ફિલ્ટર કરવામાં આવે છે.

આ ટાંકી ભરાયા પછી, ભૂગર્ભજળના રિચાર્જ માટે વધારાના પાણી માટે બહાર નીકળવાના આઉટલેટ છે. અહીંની જમીન ઇંટો, કાંકરી અને માટીથી તૈયાર કરવામાં આવી છે, જે કુદરતી પ્રક્રિયાની નકલ કરવા માટે છે.

સંશોધન કહે છે કે ભારતીય શહેરી ઘરોમાંના લગભગ 80 ટકા ગંદુ પાણી ગ્રે-વોટર છે. આનો અર્થ એ છે કે આ પાણીનું રિસાયક્લિંગ કરવાથી આપણા ઘરોમાં એકંદર પાણીનો વપરાશ નોંધપાત્ર રીતે ઘટાડી શકે છે.

શહેરી વિસ્તારમાં રહેતા સરેરાશ ભારતીય દરરોજ લગભગ 180 લિટરનો ઉપયોગ કેવી રીતે કરે છે, જેમાંથી 45-50 લિટર એકલા શૌચાલય ફ્લશિંગ પાછળ ખર્ચવામાં આવે છે. તેઓ બાંધકામ દરમિયાન રિસાયક્લિંગ સિસ્ટમ્સનો સમાવેશ કરવાની ભલામણ કરે છે જે મૂલ્યવાન સંસાધનોના કાર્યક્ષમ ઉપયોગને સરળ બનાવવા અને ભૂગર્ભ જળના દૂષણ અથવા જળ સંસ્થાઓના પ્રદૂષણને અટકાવી શકે છે.